قلندری- همه ما قبول داریم و می دانیم که آموزش و پرورش پر تلاش ترین دستگاه، سالم ترین سازمان، پاک ترین نهاد و فعال ترین ارگان بین سازمان ها و ادارات و نهادهای مختلف کشور است که مسئولیتی بسیار عظیم و خطیر و پر اهمیت دارد. زیرا با عواطف و احساسات و عقل و خرد دانش آموزان سر و کار دارد. لذا رسیدگی جدی و عملی به حق و حقوقشان آنان را از آسیب های اجتماعی حفظ کرده و نسبت به کار و وظیفه شان دلخوش و دلگرم می کند.از طرفی هیچ اداره، نهاد و یا ارگانی این اندازه مخاطب اثرپذیر ندارد که آن ها نیز دو دسته اند.
گروه اول شاگردان که تقریبا ذهن خالی دارند و مخاطبان دسته دوم »اولیا«. ...
آن ها با اعتماد و اطمینان کاملی که به مدرسه دارند، امور آموزشی و پرورشی و تربیتی جگرگوشه هاشان را به آنان می سپارند زیرا در واقع مدرسه را خانه دوم فرزندانشان می دانند و معلمان نیز دانش آموزان را هم چون فرزندان خود.
بنابراین کمتر دیده شده که خانوادها با اولیای مدرسه فرزندش به بحث و جدل بپردازد بلکه همیشه و تا حد توان سعی کرده اند مدارس را در پیاده کردن اهداف مقدس و والایشان تحت عناوین مختلف مثلا تشکل انجمن اولیا و مربیان یاری و مدد رسانند و تجارب مفیدشان را از مدرسه دریغ نکنند.مسئولان مدرسه هم سعی کرده و می کنند تا با درک روحیه و اخلاق های دانش آموزان در کنار آموزش به آنان فرصت و جرات تفکر و ابراز وجود بدهند و هرگز با چشم قدرت به این قشر اثرپذیر (دانش آموزان) نگاه نمی کنند و به قولی می خواهند آنان را با راهنمایی های خویش به مدارجی از کمال برسانند تا خود شاهد به ثمر رسیدن تلاش ها و زحماتشان باشند.
در این راستا اگر در گذشته در معدودی از مدارس مدیر و ناظم، بهترین شاگردان را کسانی می دانستند که حرف زدن بلد نبودند یا جرات پرسیدن نداشتند.امروزه این رویه را در تضاد با اهداف آموزشی و پرورشی خود می بینند و براین عقیده اند که مدارس هم می توانند تخریب کننده و هم راه گشا و سازنده باشند و نسلی آزاد و آگاه تربیت کنند به این خاطر سعی و تلاش مدیران و مربیان این است که با تشکیل جلسات پرسش و پاسخ فرصت بیان عقیده را به دانش آموزان بدهند و در ضمن استعدادهای آنان را شناسایی و برای پرورش و شکوفاسازی آن ها اقدام کنند.امیدواریم بیشتر مدارس با وجود برخی مشکلات مالی و اداری که دارند سعی کنند سوالی در ذهن عزیزان دانش آموز بدون جواب باقی نماند.
زیرا عقیده شان این است که می توانند به دانش آموز بگویند سوال نکن ولی نمی توانند بگویند سوال نداشته باش و بر این اصل، آنان را تشویق به پرسش و تفکر می کنند.
و این جاست که اولیا وقتی می بینند بهترین اوقات عمر فرزندانشان در مدرسه سپری می شود و سرنوشت آینده آنان منوط به آموزش ها و عملکرد مدرسه است، آن جا را به حق خانه دوم فرزندانشان می دانند و از هیچ کمک و همراهی دریغ نکرده و نمی کنند./ر.خراسان